Les 1 na burn-out: 'Leg niet alle hoop op de toekomst want dan vergeet je nu te zijn.'
Vijf jaar geleden ging bij Tommy Browaeys het licht uit. Sinds die dag bedacht hij een nieuwe filosofie die zijn leven veranderde en opschreef in een boek over burn-out. In een interview met Knack legt hij zijn filosofie uit. Exello.net publiceert het in 6 delen. Vandaag deel 1.
In het tweejaarlijkse pensioenonderzoek van Securex stelt 63 procent van de Belgische werkers niet te kunnen werken tot de pensioenleeftijd. Daarbij zijn de grootste obstakels om te werken tot 65 jaar eerder van psychologische dan fysieke aard. 44 procent geeft aan dat de mentale werkbelasting hen niet toelaat te werken tot 65.
Browaeys schrikt hier niet van. 'Veel mensen zijn bereid nu stevig af te zien om later gelukkig te zijn. Maar later komt misschien nooit. Ze zitten vaak gevangen in een gouden kooi en veronderstelde valse zekerheden zoals een vaste baan. Veel werknemers zoeken daarom wettelijke achterpoortjes om toch vroeger te stoppen met werken omdat ze op hun tandvlees zitten.'
Ook bij hem waren het de stress en mentale vermoeidheid die hem deden kraken. Lange tijd vocht hij ertegen, maar eens hij bij de dokter kwam was dat met dikke tranen en als een achterdochtige en cynische schim van een ooit creatieve en inspirerende man.
Wat gebeurde er ?
Het bedrijf waar hij werkte fuseerde en verhuisde van Antwerpen naar Brussel. Als leidinggevende nam hij het zichzelf door zijn verantwoordelijkheids- en schuldgevoel kwalijk collega’s in deze situatie te hebben gebracht. Door een hoge dosis empathie nam ik de last van anderen in mijn al overvolle rugzak mee. Ik ben veel te lang doorgegaan vanuit de idee dat het wel zou overwaaien. Ik negeerde de fysieke en mentale signalen van mijn lichaam en omgeving. En dan waren er die vervelende autoritten vanuit de Kempen naar Brussel, ook al was dat maar drie dagen per week. Ik heb geprobeerd om na een maand terug op te starten maar ontdekte dat er na een aardbeving ook een tsunami kan komen die je helemaal wegspoelt. Ik herinner me hoe een goede vriend me op dat moment zei dat mijn rugzak voller in plaats van leger werd. Het enige wat ik met getraande ogen nog wist: "Ik wil dit niet meer".'
Bron: Knack 25 november 2019
