Minister van Staat, Jos Geysels vraagt regering om corona-noodfonds voor mensen in armoede

Namens Decenniumdoelen, een samenwerkingsplatform rond armoede en ongelijkheid, bepleit Jos Geysels tot instelling van een noodfonds voor mensen in armoede. Die zijn er al voor zelfstandigen en bedrijven en ook maatregelen om onder meer werknemers die in tijdelijke werkloosheid vervallen extra te ondersteunen. Zij krijgen van de Vlaamse overheid automatisch 202,68 euro waardoor ze een maand de water- en energiefactuur kunnen betalen. Volgens minister van staat Jos Geysels prima maatregelen. Maar hij vindt dat we tegelijk niet mogen vergeten dat twee groepen mensen daarbij uit de boot vallen: mensen in armoede, die met 800.000 zijn in dit land en mensen die flirten met de armoedegrens - nog eens vele tienduizenden. Zij krijgen dezelfde facturen en ook zij zien die aandikken omdat ze veel meer thuis zitten dan anders. Bovendien vallen voor hen een aantal voorzieningen weg. Dat je even niet meer op restaurant kan, is sneu. Maar dat iemand in armoede niet meer naar een sociaal restaurant kan, is simpelweg problematisch. Je kunt er goedkoop eten, er is vaak een ontmoetingsruimte, soms zelfs de mogelijkheid om te douchen. Of kijk naar de voedselbanken. Nu ook zij in de problemen komen, wordt de toestand voor velen ronduit dramatisch. Deze mensen hebben geen geld om te hamsteren. Hij vreest dat we onderschatten dat een situatie zoals de coronacrisis de kwetsbaren in de samenleving veel harder treft dan de middenklasse en de rijken. Dat zit ook in dingen die voor velen vanzelfsprekend zijn, maar voor anderen niet. Wie thuis zit met kleine kinderen en tegelijk moet werken, zal het lastig hebben. Als je je kinderen dan af en toe in de tuin kunt laten spelen, dan haalt dat flink wat druk van de ketel weg. Dat is kan niet als je een klein appartementje moet delen met kinderen die uitlaatkleppen zoals school of een hobby kwijt zijn. Ook thuisscholen is voor mensen in precaire sociale situaties verre van evident. Niet iedereen kan even goed helpen bij de huistaken die nu massaal op Smartschool worden gezet. Een laatste voorbeeld: Iemand met een leefloon van geen duizend euro kan niet hamsteren.

Er zit volgens Geysels dus een vreemde paradox in deze coronacrisis. Hij legt uit dat je leest dat het coronavirus een grote gelijkmaker is, een beetje zoals de dood: die krijgt ook uiteindelijk iedereen te pakken. De rijkste Belg is inderdaad even vatbaar voor het virus als de armste. Maar tegelijk zijn de effecten van ziek worden wél ongelijk verdeeld en kunnen die de ongelijkheid op termijn vergroten. Hij vreest daar zelfs voor op lange termijn; dit kan maanden of zelfs jaren doorwerken. Vandaar de oproep: we moeten afstand van elkaar houden, maar de overheid mag geen afstand nemen van mensen in of nabij armoede. Geysels noemt een aantal concrete maatregelen: 

1. Het systeem van kinderbijslag is een zeer goed instrument om armoede te tackelen. Dat bewijst Canada: kinderarmoede is er op tien jaar tijd gehalveerd door de kinderbijslag voornamelijk te richten op mensen met lage inkomens. Dat kan toch ook in België ?
2. Vergeet huurders niet. Het is uitstekend dat Vlaams minister van Wonen Matthias Diependaele uithuiszettingen tijdelijk verbiedt, zowel in de sociale als in de private huurmarkt maar ook vele van deze huurders hebben problemen met hun energiefacturen.
3. De degressiviteit van de werkloosheidsuitkeringen is nu toch niet in stand te houden? De redenering erachter, is dat mensen gemotiveerder zouden zijn om werk te zoeken. Dat is nu niet te verantwoorden.
4. Ten slotte vraagt hij ook aandacht voor de mensen die in precaire statuten werken, de werkende armen, interim-arbeiders, ... Ook zij ontlopen de steunmaatregelen die al worden genomen.

Geysels besluit: We hadden niet bedacht dat het coronavirus onze manier van leven zou veranderen. Hij bedenkt zich dezer dagen wel hoe maf het is dat 'de zachte krachten' nu de samenleving én de economie overeind houden. Men doet daar zo vaak zo meewarig over. Toch zijn het de zorgverleners en niet de grootverdieners die de samenleving nu recht houden. Eindelijk wordt het werk van verplegers en verpleegsters, maar ook van onder meer postbodes en afvalophalers, gewaardeerd. Deze mensen houden nu de aandelenkoers van onze maatschappij overeind. Als een ceo daarin slaagt, krijgt hij een bonus. Ik hoop dat we dat niet vergeten na de coronacrisis.

Bron: Trends 24 maart 2020